کد مطلب:50021 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:1161

گنجینه پرسمان » قرآن

مراد از (ازواج مطهره) در آيه 70 زخرف چيست؟

گفتني است كه مراد از ازواج در آيه 70 سوره زخرف كه مي فرمايد {A{/Bاُدْخُلُوا اَلْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَ أَزْواجُكُمْ {w1-5w}{I43:70I}/}...A} همان زن دنيوي انسان است كه در صورت مؤمن بودن وي، از ناحيه خدا خطاب مي رسد كه اي بندگان مؤمن من به همراه همسرانتان به بهشت داخل شويد. به عقيده علامه طباطبايي مراد از ازواج همين همسران دنيوي است نه حوريان بهشتي، به جهت اين كه آيه مي فرمايد: «وارد شويد». بديهي است كه حوريان داخل بهشت واقع هستند. براي آنها معنا ندارد كه گفته شود كه دخل شويد. اما اين كه مؤمنان فوق از حوريان بهشتي نصيبي مي برند يا نه؟ پاسخش اين است كه اثبات يك چيز به معناي نفي غير آن نيست. اگر گفته شود علي در خانه هست، به معناي نبودن شخص ديگر نمي باشد. ظاهر آيات ديگر بهره مندي از حوريان را براي هر مؤمني به نوبه خود ثابت مي كند. اما اين كه حور از چه جنس است؟ حور در جنس واحدي نيست و به همسران بهشتي اعم از زن و مرد اطلاق مي شود. استاد حسن زاده آملي در نكته 712 از كتاب هزار و يك نكته چنين مي گويد: «حور هم جمع احور است كه نعت مذكر است. يعني: مرد آهوچشم و ميش چشم و هم جمع حوراء كه نعت مؤنث است. يعني: زن آهوچشم و ميش چشم و همچنين عين هم جمع اعين است. يعني: مرد فراخ چشم و هم جمع عيناء يعني زن فراخ چشم». و اما اين كه مؤنث آمدن صفت مطهرة آيا دليل است بر اين كه مراد از ازدواج زنان اند يا نه؟ پاسخ اين است كه مؤنث بودن مطهرة به لحاظ جمع آمدن ازدواج است. زيرا در زبان عربي ميتوان براي موصوف جمع حتي اگر مذكر باشد، صفت را به صورت مفرد مؤنث آورد. به عقيده علامه طباطبايي، منظور از ازدواج همسران بهشتي اند كه از تمام آلودگي ها و عيوب بدني و اخلاقي كه مانع از انس و الفت تمام در ميان مرد و همسرش مي شود، پاك هستند {V(ر.ك: ترجمه الميزان، ج 1، ص 112)V}. ازاين رو در نظر برخي مانند استاد جوادي آملي همچنان كه ازدواج از نظر لغت ميان مرد و زن به كار مي رود، در ظاهر آيه هم به صورت عموم به كار رفته است. يعني براي هر يك از انسان هاي مؤمن و داراي عمل صالح در بهشت همسراني پاك مهيا گرديده است. اما از ظاهر گفته برخي ديگر مانند علامه طباطبايي و طبرسي استفاده مي شود كه گرچه ازدواج از نظر لغت عموم است اما سياق آيه به قرينه ذكر نساء در آيه 14 از سوره آل عمران دلالت دارد بر اين كه مراد از آن زنان اند نه مردان، {V(ترجمه الميزان، ج 3، ص 195 به بعد)V}.